Anoecia corni F

شته برگ آل دو میزبانه بوده و میزبان اول آن درخت وحشی آل و میزبان دیگرش غلات است که با فعالیت روی ریشه گندم، جو و ارزن موجب بروز خسارتی در این گیاهان می شود.این شته در اطراف تهران و شهرستانهای شمالی مخصوصاً مازندران شیوع دارد و در اواسط پاییز در روی برگهای درخت آل مستقر شده و تغذیه می نماید.

مناطق انتشار

این حشره تاکنون از نوشهر و چالوس (ریشه گرامینه)، نوشهر (درخت آل) ، خلخال، کرج (آل) و چالوس (حجت و آزمایش فرد ، ۱۳٦٥ ) تهران از روی ریشه گرامینه (دواچی (۱۳۳۳) جمع گزارش شده است.

شکل شناسی

اندازه بدن ۱/۵-۲/۳ میلیمتر و به شکل عمومی مدور و نیم کروی است. افراد بالدار سیاه مخملی بوده و لکه روی بال جلویی درشت و مشخص است. پشت شکم دارای لکه های تیره است. سه حلقه اول شکم زرد روشن و متمایل به سفید است. (حجت و آزمایش فرد ،١٣٦٥ ) شاخک ها ٦ بندی بوده و بند سوم از همه بزرگتر است و دارای ۱۰-۱۲ عدد سانسوریای بیضی شکل می باشد. بند چهارم نیز ٣-٤ عدد و بند پنجم ۲-۳ عدد سانسوریای ثانوی دارد. استطاله بند ششم تقریباً مساوی یک سوم طول قاعده آن است. تمام قسمت های شاخک دارای موهای طویل و متعدد می باشد. چشمها سیاه و خرطوم حشره تا قاعده پاهای عقبی می رسد. کورنیکولها مخروطی، کوتاه و عریض است. شته های بی بال که روی ریشه گندم و جو یافت می شوند رنگشان متغیر و از سبز مایل به قهوه ای تا قهوه ای تیره تغییرمی کند. شاخک ها ٦ بندی که بند ششم بسیار کوتاه است. روی بند سوم شاخک غالباً ٢-٥ عدد سانسوريا و روی بند چهارم ۱-۳ سانسوریای ثانوی مدور دیده می شود. حلقه های شکم از عده کثیری موهای باریک نسبتاً طویل پوشیده شده است. بروز فرم بکرزا روی ریشه گرامینه در زمستان نشان می دهد که در شمال ایران بعضی از کلنی ها تمام طول سال را روی ریشه گندمیان سپری می کنند ( دواچی ،۱۳۳۳)

زیست شناسی

این حشره زمستان را به صورت تخم روی تنه میزبان اول یا درخت آل سپری می کند. اوایل بهار پس از مساعد شدن شرایط محیطی تخم ها باز شده و شته های مؤسس از آنها خارج می شود. در روی میزبان اول یک یا دو نسل تولید می کنند. در اواخر بهار به روی میزبان های دوم مهاجرت و پس از استقرار در روی میزبان دوم تمام طول تابستان را در روی گندمیان فعالیت می نمایند. در پاییز مجدداً به روی درخت آل مهاجرت نموده و افراد نر و ماده پدید می آیند. ماده ها پس از جفتگیری تخمریزی می کنند. در ایران شته های مؤسس گاهی اوقات در تمام طول فصل روی درختان آل باقی می مانند، بنابراین هیچ نوع جابجایی ندارند. در اواخر پاییز تعدادی از بالدارها ریشه گرامینه را ترک کرده و برای تولید فرم جنسی و تخمگذاری به روی درختان آل مهاجرت می کنند. ( دواچی ،۱۳۳۳)

روش های کنترل

در حال حاضر تغذیه و خسارت این حشره در روی گندمیان در هیچ نقطه ایران اقتصادی نمی باشد. چنانچه در اطراف مزارع درختان آل وجود داشته و خسارت آن نیز بر اثر وجود این درختان روی ریشه غلات زیاد باشد میتوان درختان آل را سمپاشی نمود و اگر اینکار مقدورنباشد پاشیدن گرانول سموم فسفره در سطح خاک مزرعه گندم توصیه می شود. ( بهداد ،۱۳۷۱)